Šokantne tajne LJotićevog pokreta: Čovek koji je stao uz Hitlera

Slučaj je udesio da Vladimir LJotić, Dimitrijev otac, dakle otac jednog od najzagriženijih antikomunista na ovim prostorima, bude prijatelj Svetozara Markovića i prvi prevodilac Manifesta Komunističke partije na srpski.

Slomio štrajk za jedno prepodne

Dimitrije LJotić niže razrede gimnazije završio je u Solunu, gde mu je otac bio konzul. U ranoj mladosti bio je vrlo religiozan - zanosio se mišlju da napusti Pravni fakultet i ode u manastir. Postao je vegetarijanac i apstinent i propagirao miroljubivost. Bio je rešen da na regrutaciji pred Balkanski rat odbije da položi zakletvu i primi oružje, ali njegovo godište nije bilo mobilisano. Učestvovao je, s puškom, u Prvom svetskom ratu, prešao preko Albanije i borio se za oslobođenje zemlje. Docnije je pisao da je „u ratu otkrio mehanizam kako nastaje autoritet među ljudima“ i da je od „trpca“ postao „borac“. Vojska i rat, pisao je, „naučili su me istini da ljubav često zahteva od čoveka da bude nepopustljiv, pa čak i nemilosrdan prema drugima“. Vrlo brzo ovo će primeniti u praksi. Kao poručnik, upućen je 1919. na granicu novostvorene Kraljevine SHS da bude šef železničke stanice u Bakru, između Rijeke i Zadra. Komunisti su organizovali štrajk železničara, ali ga je Dimitrije LJotić na svom delu pruge slomio za jedno prepodne - pohapsio je sve radnike i otpremio ih u Zagreb.

U izveštajima pretpostavljenoj komandi „o situaciji“ on će beležiti da su u prvo vreme meštani Hrvati bili više za Jugoslaviju od srpskih vojnika, ali da stvar brzo okrenula, i za to optužio „Jevreje koji su, iskoristivši glad koja je bila prisutna u prvim danima postojanja nove države, zelenašenjem počeli da se bogate“. Antisemitizam ostaće konstanta u njegovim uverenjima do kraja života.

Ministar pravde

I mnogi drugi čelnici Zbora imali su izraženo antisemitske stavove. Tako je, na primer, generalni sekretar Milorad Mojić preveo „Protokole sionskih mudraca“ na srpski jezik i u brošuri štampanoj u okupiranom Beogradu 1941. napisao da se „jevrejstvo mora brzo i energično likvidirati jer, u protivnom slučaju, neminovna je propast hrišćanske civilizacije i hrišćanskog sveta“.

Dimitrije LJotić se u Bakru oženio Hrvaticom i konačno manuo snova o posvećivanju religiji. Po demobilizaciji 1920. vratio se u Smederevo, gde je otvorio advokatsku kancelariju. Pristupio je vladajućoj Narodnoj radikalnoj stranci, ali je propao na izborima.

Pročitajte još

Čovek koji je postao Titova NOĆNA MORA - Mustafa Golubić

12:26

"MAJKA SRPSKE NACIJE" Ovako je Škotlanđanka zadužila Srbe

11:31

JEDAN BIO SAVETNIK KRALJICE: Agenti SSSR harali Britanijom

10:13

Tito u ovaj grad u Srbiji NIJE ŽELEO DA IDE - evo i zašto

12:19

Dimitrije LJotić 1931. ulazi u vladu Petra Živkovića kao ministar pravde, ali u njoj ne sastavlja ni pet meseci - podneo je ostavku kad kralj nije prihvatio njegov predlog korenitog preuređenja države. Osnovna LJotićeva ideja bila je da narod bira svoje predstavnike među kandidatima koje predlažu komisije sastavljene od članova profesionalnih, staleških, kulturnih i humanitarnih organizacija.

Godinu dana posle ubistva Aleksandra Karađorđevića u Marselju 1935. godine, Dimitrije LJotić formira ZBOR - Združenu borbenu organizaciju rada.

Premlaćivali protivnike

Delovanje Zbora temelji se na uverenju da se red u državi može zavesti jakom centralnom vlašću, oličenom u dinastiji, i snažnim narodnim pokretom kao što je Zbor. Cilj mu je da propagandom nametne svoje učenje, da kroz organizaciju stvori novu političku elitu, a da svojom partijskom vojskom fizički uništi protivnike, pre svega komuniste.

Pitanje da li je na ideologiju LJotićevog Zbora više uticao Musolini ili Šarl Moras, osnivač fašističkog pokreta u Francuskoj, akademsko je. Zboraši su izgledali kao fašisti, govorili su kao fašisti i premlaćivali protivnike kao fašisti - dakle bili su fašisti.

U izveštaju sa jednog LJotićevog skupa u Kraljevu 1936. godine Politika je izvestila da su govornici neprekidno ometani uzvicima „dole LJotić“ i „dole fašizam“. Zato je zakazan novi miting, ali je ovog puta dovedeno oko 200 pristalica koje su bile „snabdevene kratkim drenovim palicama“, a mnogi od njih pozdravljali su LJotića dizanjem ruke uvis „u znak fašističkog pozdrava“.

Ko su bili LJoticevci?

Oktobra 1941. godine Dimitrije LJotić, vođa fašističkog pokreta „Zbor“, formirao je partijsku vojsku – Srpsku dobrovoljačku komandu, jačine oko 2.000 dobrovoljaca, koja je krajem 1942., preimenovana u Srpski dobrovoljački korpus (SDK) koji je sredinom 1943, dostigao broj od oko 9.000 dobrovoljaca dobro naoružanih. Pripadnici korpusa su bili ubeđeni fašisti, u narodu poznati kao LJotićevci po svom ideologu Dimitriju LJotiću. Komandant Srpskog dobrovoljačkog korpusa bio je pukovnik Kosta Mušicki.

LJotićevci su imali stravičnu ideologiju – borba protiv slobodnih zidara, Jevreja, komunista, zapadnjačkog kapitalizma i vezanost Srbije za Nemačku.

Dimitrije LJotić i njegov korpus su bili zloglasni po zločinima nad stanovništvom, posebno Jevrejima i Romima, partizanskim ustanicima i pripadnicima pokreta otpora.

Dimitrije LJotić nije tokom rata u kvislinškoj vlasti imao nikakvu formalnu funkciju, ali su nemačke arhive prepune dokaza da je tesno sarađivao sa okupatorskim vlastima i da je imao veliki uticaj na Nedića.

Iako je tokom rata bilo nekoliko pokušaja da se „ljotićevci“ i četnici izmire, malo je akcija koje su zajedno izveli. I jedni i drugi hteli su da budu jedini koji će „dočekati kralja“... i samo za sebe zadržati ratni plen.

Sudbina

Sam Dimitrije LJotić izbegao je streljanje. Odazivajući se na telegram Momčila Đujića da patrijarh Gavrilo i episkop Nikolaj žele da se sastanu s njim i dogovore o daljoj borbi, seo je u automobil kojim je upravljao vojnik s dioptrijom od minus 11. Vozač u mraku nije primetio da je drugi deo mosta na koji je je naišao srušen. Od petorice u autu, samo je Dimitrije LJotić smrtno stradao.