Jeo je bio engleski mornar u Prvom svetskom ratu i sin podoficira Fransisa Jea i njegove supruge Rode Sare Jeo. Svega tri nedelje nakon rođenja, njegov otac je poginuo na brodu HMS Serpent dok je bio na putu za Sijera Leone, nakon što je brodu udario u stene kod rta blizu Španije. Troje od 176 ljudi na brodu preživelo je brodolom.
Jeo je tokom Prvog svetskog rata pretrpeo teške povrede lica, uključujući gubitak očnih kapaka, dok je rukovao naouružanjem na brodu "HMS Vorspajt" 31. maja 1916. godine tokom bitke kod Jilanda.
NJega je 1917. tretirao ser Harold Gilis, poznat kao "otac plastične hirurgije". Gilis je bio prvi čovek na svetu koji je iskoristio kožu sa neoštećenih delova tela u svrhe tretmana. On je u Londonu, u okviru bolnice "Kraljica Meri" u Sidkapu, otvorio specijalnu bolnicu za povrede lica.
Smatra se da je Jeo prvi pacijent koji je bio podvrgnut Gilisovoj tek razvijenoj tehnici. Mladi mornar iz Plimuta dobio je nove kapke, sa "maskom" od kože prevučenom preko lica.
Umetnik Pedi Hartli (37), koji je iskoristio Jeove fotografije za izložbu, pokušavao je da uđe u trag porodici mornara, kako bi saznao šta mu se dogodilo nakon operacije.
Pročitajte još
Foto: Vikipedija/Javno vlasništvo
- Volter Jeo je poslednji put otišao na tretman u bolnicu u Plimutu 1938, ali je malo šta drugo poznato o njemu - rekao je Hartli.
- Bilo bi zanimljivo da se sazna šta mu se dogodilo u narednom periodu.
Jeo je rođen 1890. godine. Dokumenta pokazuju da je primljen zbog tretmana kod Gilisa 8. avgusta 1917. godine, dva meseca nakon što je ovaj otvorio svoju specijalističku bolnicu.
Tokom dugog procesa operacije, „maska“ kože je transplantirana preko Jeovog lica i očiju, uključujući i nove kapke. Operacija zamene kože srednjeg dela lica i čela odvijala se u više faza.
Prva faza je bila ocrtavanje grafta, kao i postavljanje stenta za konturu dorzalnog dela nosa 12. novembra 1917. godine. Petog dana nakon operacije, primećena je ozbiljna infekcija, kao i komplikacije sa stentom koje su zahtevale hiruršku intervenciju. Dana 30. novembra izvršena je druga faza operacije koja se sastojala od ekscizije ožiljnog tkiva lica i prenosa grafta. Ponovo, postoperativna infekcija je bila velika komplikacija. Gilis je opisao režanj kao „plutajući u gnoju u jednom trenutku“, što je zahtevalo opsežnu negu kako bi se spasao veći deo tkiva.
Foto: Vikipedija/Javno vlasništvo
U januaru 1918. godine, pedikuli su vraćeni u grudi, a operacija je procenjena kao uspešna. Manje revizije su izvršene u narednim mesecima kako bi se poboljšala estetika grafta.
Do jula 1919. godine, utvrđeno je da je ponovo sposoban za aktivnu službu i zabeleženo je da je završio kurseve u septembru 1919. godine. Podvrgnut je još jednoj operaciji u avgustu 1921. godine, nakon čega je njegovo unakaženje zabeleženo kao „poboljšano, ali i dalje teško“, i preporučeno mu je da bude otpušten iz vojne službe, što se dogodilo 15. decembra 1921. godine.
Jeo je kasnije 1938. godine išao na dalje lečenje od čira na rožnjači u Kraljevskoj pomorskoj bolnici u Plimutu.
Jeo se još oženio Adom Edvards 1914. godine i sa njom je imao dve ćerke: Lilijan Evelin Jeo, rođenu 1914., i Dorin J. Jeo, rođenu 1919. godine. Umro je u svom rodnom gradu, Plimutu, gde je proveo veći deo svog života, 1960. godine u sedamdesetoj godini života.
Inače, doktor Harold Gilis i njegove kolege razvili su mnoge tehnike plastičnih operacija i izvršili više od 11.000 zahvata na preko 5.000 osoba.
BONUS VIDEO:
