"ZA SRPSKI NAROD" Kako je mumija iz Egipta stigla u Beograd

- Srbija ima svoju mumiju i ona je poklon srpskom narodu, poznata je kao&quot;beogradska mumija&quot;. Egipćani su verovali da zagrobni život zavisi od očuvanja tela i zato su mumificirali bitne osobe- podsetio jeDušan Veljović u snimku na TikTok nalogu &quot;bluecowlist&quot;.Srbin Hadži Pavle Riđičkije tokom putovanja po Egiptu kupio mumiju u Luksoru, &quot;iz rodoljubive namere&quot; i to &quot;ne za sebe, nego za srpski narod&quot;. U srpsku prestonicu pristigla je davne 1888. godine.Ona je za posetioce u Srbiji izložena i Narodnom muzeju u Beogradu.@bluecowlist Srbija ima mumiju! #fyp #srbija #balkan #beograd #istorija #zanimljivo #bluecowlist ♬ original sound - Blue Cow ListKo je beogradska mumijaMumija koju jeRiđičkikupio poticala je iz nekropole u Ahmimu koja je pripadala Nesminu, svešteniku iz Ahmima.Došlo se do rodoslova ovog sveštenika i informacije o tome da su i Nesmin i njegov otac bili sveštenici u hramu boga Mina koji je bio izuzetno poštovan Bog i predstavljao je plodnost.Nesmin je bio visok 160 centimetara, a u trenutku smrti imao je oko 50 godina.Beogradska mumijaFilantrop i mecena Hadži Pavle Riđički, plemić od Skribešća , tokom putovanja po Egiptu, kupio je u Luksoru, &quot;iz rodoljubive namere&quot; mumiju &quot;ne za sebe, nego za narod&quot;.Poklonio ju je Narodnom muzeju u Beogradu juna 1888. godine.Ovaj nesvakidašnji i redak 👇👇 pic.twitter.com/fbFiisCMLv&mdash; Veljko Jozić (@VeljkoJozic) December 26, 2022Urađeno je radiološko ispitivanje rendgenom i skenerom, kao i 3D rekonstrukcija izgleda lica.Izvršene su analize drveta kovčega, omota od tekstila i smolaste materije i ispitivanje pigmenata kojima je oslikana karton. Iščitani su i identifikovani hijeroglifski natpisi na kovčegu.Oči su zamenjene veštačkim nemetalnim umecima. Srce, središte uma po egipatskim verovanjima, ostalo je u telu, dok su pluća izvađena. Mumifikovano telo umotano je u brojne slojeve lanenih obloga, čija je završna površina potom premazana smolastom materijom.BEOGRADSKA MUMIJA:Najveću svetsku senzaciju iz starog Egipta možete videti i u BEOGRADUhttps://t.co/R7uCJv3qu1 pic.twitter.com/kF22cCNPMZ&mdash; AmorOmniaVincit (@Mishoni54) August 30, 2016Među najvažnije priloge spada svitak papirusa, takozvana Knjiga mrtvih, koji spada u 20 jedinstvenih na svetu, fascinantno otkriće unutar ovoja mumije, približno ispod leve mišice pokojnika, blizu srca,može se pročitati na zvaničnoj stranica Narodnog muzeja u Beogradu.Inače, mumija jejavnoizložena jedini put u avgustu 1888. godine, a posle toga tek 2013. godine u Noći muzeja, gde je pristup mumiji imalo 550 ljudi.Zabeleženo je da je 1892. godine, tokom posete Beogradu, Nikola Tesla posetio izložbu o Nesminu u Narodnom muzeju.Sava Kosanović kojije sreoRiđičkogu Kairu (u patrijaršijskoj sali) u januaru 1888.zapisao je da je on u Nubiji kupio mumiju, koju je planirao pokloniti Matici srpskoj ilibiogradskom muzeju.Ko je bioHadži Pavle Riđički(1805 &ndash; 1893)advokat, filantrop, dobrotvor, putnik na kraj svetaHadži Pavle plemeniti Riđički Skribešćanski rođen je 1805. godine u Mokrinu, kuda su u doba Marije Terezije iz Sente došli njegovi preci. Otac Simeon, žitarski trgovac, deda Teodor, sveštenik i pradeda Lazar, pripadali su uglednoj familiji koja je iznedrila više sveštenika, advokata i oficira.Zemljoposednik sa plemićkom titulom i visokim obrazovanjem, bio je veoma aktivan učesnik u kulturnom životu Srba u Pešti. Upisuje se za člana Matice srpske 1837. godine kao &bdquo;Pavel Riđičkij ot Skribešća, zakleti advokat, Dominiuma marienfeldskog punomoćnik, S. Čanadske međe prisadatelj&ldquo;. Pavle i njegova žena Jelena pomažu školovanje Kornelija Stankovića (1831&ndash;1865), prvog srpskog kompozitora, dirigenta i pijaniste, koji je rano ostao bez roditelja. Uz njihovu pomoć 1850. Kornelije odlazi na studije u Beč. &bdquo;Plemeniti gospodin Pavle Riđički samo iz prijateljstva prema ocu mome primio se mene još u ranoj mladosti, te ako sam sebi u svetu ostavljen, mogao sam učiti se veštini u ono doba, kad u nas veština muzike vrlo je malo vredela.&ldquo;Kao strasni putešestvenik, koji je &bdquo;bio večito na putu&ldquo;, Riđički je pohodio &bdquo;još u pređašnje doba veće evropske varoši, u težnji, da upozna svet u višoj kulturnoj obrazovanosti, nego što se u nas nalazi&ldquo;. Seriju svojih najdaljih putovanja, koja su trajala od 1885. do 1888. godine, Riđički je preduzeo u poodmaklom životnom dobu, od svoje 81. do 83. godine, &bdquo;kad se već ljudi obično sa prekrštenim rukama mole Bogu [&hellip;] da lakše putuju na drugi svet&ldquo;. Od 1885. do 1887. putovao je po Evropi, a od januara do aprila 1888. godine po Egiptu, Donjoj Nubiji, Palestini, Libanu i Siriji. Za njegova &bdquo;Pisma sa daleka puta&ldquo; Jakov Ignjatović kaže da su autora uvela &bdquo;u red srpskih književnika i to kao putopisca [&hellip;] kao prvog&ldquo;, koji je &bdquo;brao cvet po cvet, i predao ga rodu svom, srpskoj književnosti, koja sebi za to uzdarje čestitati može&ldquo;.Foto: Vikipedija/Javno vlasništvoU Luksoru je Riđički 1888. godine kupio, kako se navodi u darodavnom pismu, &bdquo;iz rodoljubive namere poneo iz daleke zemlje [&hellip;] ne za sebe, nego za srpski narod,&ldquo; pravu egipatsku mumiju u originalnom kovčegu koju je jula iste godine poklonio Narodnom muzeju u Beogradu.Umro je u &bdquo;Varoši Gerc /Gorica/&ldquo; (danas u Italiji) 4. novembra 1893, u svojoj 89. godini i &bdquo;po naredbi više političke vlasti&ldquo; prenesen u Mokrin, gde je 10. marta 1894. sahranjen.Nosilac je austrijskog ordena Gvozdene krune i srpskog Takovskog krsta.Ovaj nesvakidašnji i redak poklon nakratko je, krajem juna i početkom avgusta 1888. godine, po prvi put bio izložen u Narodnom muzeju, tada smeštenom u Kapetan Mišinom zdanju. Prateći brojne selidbe nacionalnog muzeja, mumija je bila deo njegovih stalnih postavki sve do ranih 1960-ih, kada, zbog promenjenog koncepta izlaganja, biva povučena u depo. Narodni muzej je mumiju, radi proučavanja i za potrebe nastave, dao na dugoročnu pozajmicu Filozofskom fakultetu, gde se od 1992. godine nalazi u Arheološkoj zbirci.Mumiju je bilo moguće zbilja videti samo od 1893. do početka Prvog svetskog rata 1914. godine kada se Narodni muzej nalazio u privatnim kućama Miše Anastasijevića i braće Veličković, na mestu današnjeg Filološkog fakulteta. Bila je izlagana u staklenoj vitrini, položena u donji deo kovčega, u prostoriji nazvanoj &bdquo;Sala mumije&ldquo;.Mogućnost da se javnosti ponovo predstavi ovo dragoceno i retko civilizacijsko nasleđe, veoma osetljiv i delikatan materijal koji zahteva posebne i stabilne uslove, stvorena je zahvaljujući razumevanju Gradske uprave grada Beograda. Specijalna vitrina u kojoj se Beogradska mumija od 2012. čuva i izlaže u odgovarajućim uslovima nabavljena je sredstvima Sekretarijata za privredu grada Beograda.Sveobuhvatno multidisciplinarno naučno proučavanje mumije, kovčega i pripadajućih nalaza, pružilo je mnoštvo dragocenih informacija i dalo izuzetne i neočekivane rezultate. Mumifikovani ljudski ostaci, tretirani u skladu sa staroegipatskom pogrebnom praksom pripadaju Nesminu, svešteniku iz Ahmima.Detaljna antropološka ispitivanja, dopunjena su bakteriološkim, entomološkim i DNK analizama. Rekonstruisani su delovi kartonaže (slojevi tkanine grundirane tutkalom i gipsom), otkriveni su novi prilozi uz mumiju &ndash; amuleti od zlata, lapis lazulija i fajansa, kao i ogrlica od fajansnih perli.BONUS VIDEO:

"ZA SRPSKI NAROD" Kako je mumija iz Egipta stigla u Beograd

Vaš komentar

Nema komentara