57 godina od smrti dr Ivana Ribara: Snaga otpora i simbol Jugoslavije

Doktor prava

Pravo je studirao u Beču, Pragu i Zagrebu. Tokom studija politički se angažovao među hrvatskom nacionalnom omladinom. Nakon diplomiranja, bio je jedan od osnivača Hrvatske napredne demokratske stranke (HNDS), koja je bila deo Hrvatsko-srpske koalicije. Stekao je doktorat iz oblasti prava. Od 1907. živeo je u Đakovu, gde je radio kao advokat i politički delovao. U Zagrebu je 1909. je doktorirao pravo, a 1913. je izabran za zastupnika u Hrvatskom saboru. Bio je delegat u Parlamentu Kraljevine Ugarske u Budimpešti. Borio se protiv germanofilske politike i zalagao se za jedinstvo Hrvata i Srba, kao i stvaranje jugoslovenske države.

Formirao Demokratsku levicu

Prilikom rascepa u Demokratskoj stranci, podržao je LJubu Davidovića i njegovu politiku novog „narodnog sporazuma”, a nakon uvođenja Šestojanuarske diktature, 1929. godine, nalazio se u opoziciji. Aktivno se bavio advokaturom i pred sudom branio mnoge poznate komuniste. Bio je društveno aktivan i učestvovao u radu Sokolskog društva. Od 1935. zalagao se za politiku narodnog fronta i vršio političku agitaciju, zbog čega je 1938. isključen iz stranke. Potom je formirao sopstvenu grupu Demokratsku levicu, koja je sarađivala sa levim zemljoradnicima, republikancima i drugim opozicionim strankama i grupama, među kojima i ilegalnom Komunističkom partijom Jugoslavije (KPJ), s obzirom da mu je stariji sin Ivo Lola bio komunista i sekretar Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Od 1939. bio je predsednik Društva prijatelja SSSR.

Predsednik AVNOJ-a

Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. ilegalno je boravio u Beogradu do leta 1942. kada se prebacio u Zagreb, odakle je u jesen iste godine otišao u Bosnu, gde je stupio u partizane. Novembra 1942. na Prvom zasedanju Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) izabran je za predsednika njegovog Izvršnog odbora. Tokom 1943. učestvovao je u borbama na Neretvi i Sutjesci. Novembra 1943. na Drugom zasedanju AVNOJ-a izabran je za njegovog predsednika. Avgusta 1945. postao je predsednik Predsedništva Privremene narodne skupštine. Od januara 1946. do januara 1953. bio je predsednik Prezidijuma Narodne skupštine FNRJ (šef države). Bio je član Predsedništva Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije (SSRNJ). Objavio je četiri knjige Zapisa i tri memoarske knjige.

Ostao bez oba sina

U jesen 1943. stradala su oba Ribareva sina. Početkom oktobra 1943. u borbama protiv četnika kod Kolašina, kao član Politodela Četvrte proleterske crnogorske brigade, poginuo je Jurica Ribar. Krajem novembra 1943. prilikom napada nemačke avijacije na avion, kojim je trebao da otputuje u Bari, poginuo je Lola Ribar. Poginuo je kao nesuđeni šef prve vojne misije NOVJ pri Savezničkom štabu za Bliski istok. Vest o smrti sinova Ribar je saznao neposredno pred početak Drugog zasedanja AVNOJ-a.

Naselje nazvano po njemu

Godine 1961. povukao se iz aktivne politike. Preminuo je 2. februara 1968. godine u vojnoj bolnici u Zagrebu. Sahranjen je na Mirogoju. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih odlikovanja, među kojima su dva Ordena jugoslovenske zastave sa lentom. Ordenom junaka socijalističkog rada odlikovan je 1961. godine.

Pročitajte još

Tajne LJotićevog pokreta: Čovek koji je stao uz Hitlera

11:03

"ŽIVELO SRPSTVO": Kako je Tesla govorio prilikom posete SRB

17:38

"MAJKA SRPSKE NACIJE" Ovako je Škotlanđanka zadužila Srbe

11:31

Čovek koji je postao Titova NOĆNA MORA - Mustafa Golubić

12:26

U Republici Srbiji njegovo ime nose ulice u Beogradu, Vranju, Novom Sadu i Užicu. Naselje izgrađeno krajem 1980-ih i početkom 1990-ih na prostoru novobeogradskih blokova 71 i 72, neposredno uz Ulicu Ivana Ribara nosi naziv naselje Dr Ivan Ribar.