Novembra 1878. godine Đura Jakšić je preminuo u svom iznajmljenom stanu u Skadarskoj ulici na rukama vernog prijatelja Jovana Jovanovića Zmaja.
Iako je zvanično umro od tuberkuloze, od koje je bolovao već 17 godina, vrlo dobro se znalo da je njegovo zdravstveno stanje pogoršano nakon premlaćivanja po nalogu jednog moćnika, kome se zamerio jer nije umeo da ćuti na nepravdu i zloupotrebu državnog položaja.
Kovčeg su iz sirotinjske sobe izneli na rukama četvorica književnika: Jovan Jovanović Zmaj, Jovan Dragašević, Milan Kujundžić i Milorad Popović Šapčanin.
- Behu tu visoki državnici, veliki i mali činovnici, profesori i naučnici, vojnici, đaci, trgovci, zanatlije i siromašni radnici…-
Pročitajte još
Po izveštaju štampe od 25 000 ondašnjih stanovnika Beograda, skoro polovina je došla da oda poslednju počast velikom pesniku.
Sahranjen je na Tašmajdanskom groblju, a godinama njegov grob je bio bez obeležja i vreme je pretilo da se zbog toga sasvim izgubi.
Godine 1905. Opština beogradska postalja mu ovaj spomenik, a dve godine kasnije njegovi posmrtni ostaci su preneti na Novo groblje zalaganjem Tipografskog pevačkog društva „Jakšić”, koje je zaslužno i za podizanje njegovog spomenika na Kalemegdanu (1896).
Najupečatljiviji detalj spomenika su svakako reči „U svetu, brale, nema LJubavi”, i možda su to baš jedne od poslednjih koje je rekao Zmaju.
