Nedavno je obeleženo 166 godina od rođenja slavnog srpskog vojvode Živojina Mišića, prekaljenog komandanta iz oslobodilačkih ratova s kraja 19. i početka 20. veka, sa posebnim akcentom na Prvi svetski rat.
U prethodnom tekstu pisali smo o početku njegove vojne karijere, sudbonosnom susretu u Aranđelovcu, krahu na Slivnici i još nekim detaljima.
Nakon posrtaja naše vojske u srpsko-turskom ratu 1885. počinje Mišićev nagli uspon na oficirskoj lestvici. Februara 1887. godine položio je kapetanski ispit, a narednog meseca unapređen je u čin kapetana II klase.
Iste godine upućen je u školu gađanja austrijske vojske u Bruku na Lajti. Tokom boravka na istoku Austrije, Mišić se pokazao kao odličan strelac na jednom turniru.
Foto: Vikipedija
Iako je pobedio austrijskog kolegu, rezultat je namešten u korist domaćina, kome je kao nagrada sledovao zlatni sat.
Pročitajte još
SUSRET SA VELIKOM TROJKOM I OLIMPIJSKE IGRE
Po povratku sa školovanja, Mišić je primljen na dvogodišnju pripremu za generalštabnu struku u Glavnom generalštabu. Te 1888. godine sudbina je spojila Žuću i trojicu oficira koji će kroz četvrt veka postati okosnica srpske Vrhovne komande u Velikom ratu - Radomira Putnika, Stepu Stepanovića i Petra Bojovića.
Stepanović i Bojović su se nalazili na drugoj godini pripreme, dok je Putnik ispitivao pripravnike. Mišić je tri godine kasnije unapređen u čin kapetana I klase, 1893. u majora.
NJegov talenat i ubrzano napredovanje nisu mogli da prođu neopaženo kod (tada) pukovnika Radomira Putnika. Tako je Mišić postavljen za ađutanta kralja Aleksandra Obrenovića uz četvoricu oficira.
Foto: Vikipedija
Prateći kralja, prisustvovao je obnovi modernih Olimpijskih igara 1896. u Atini. Srpska delegacija je istovremeno posetila i manastir Hilandar.
LJUBOMORA KOLEGA I PENZIONISANJE "OBRENOVIĆEVCA"
Perspektivnom oficiru su po povratku u domovinu prišivene epolete potpukovnika, a na zahtev kralja Milana Obrenovića predavao je strategiju na Vojnoj akademiji u periodu od 1898. do 1902. godine.
NJegovi svkaodnevni karijerni iskoraci proizvodili su ljubomoru kod pojedinih oficira. Tako se nakon unapređenja u čin potpukovnika 1901. godine našao na udaru generala Mihaila Srećkovića koji ga je smatrao "kraljevim ljubimcem".
Srećković je bez ikakvog osnova optužio Mišića da je zgužvao i pljunuo depešu o proglašenju prestolonaslednika Aleksandra za kralja. Vojni sud je presudio u Živojinovu korist, a general je ubrzo penzionisan.
Mišićeva uzlazna putanja usporena je majskim prevratom 1903. godine, u kojem su ubijeni kralj Aleksandar Obrenović i njegova supruga kraljica Draga Mašin.
Foto: Vikipedija
Ubrzo je došlo do korenitih promena u političkom i vojnom aparatu Kraljevine Srbije. Novi suveren Petar Karađorđević vratio je Radomira Putnika iz penzije i imenovao ga za načelnika Generalštaba. Tom prilikom Putnik je naglasio da je uslov za prihvatanje dužnosti dovođenje pukovnika Mišića za njegovog pomoćnika.
Ipak, na tom položaju budući vojvoda se kratko zadržao. Penzionisan je već 1904. jer je u zavereničkim krugovima doživljavan kao "obrenovićevac". Žigosanje je dovelo do toga da ga dojučerašnje kolege i učenici sa Vojne akademije izbegavaju.
Vrativši se u rodni Struganik, penzionisani oficir je tražio načina da se izvuče iz materijalnog ćorsokaka. Listajući spise sa predavanja, napisao je knjigu "Strategija", koja je prodata u 1.250 primeraka.
Zajedno sa grupom penzionisanih oficira otvorio je štampariju, međutim zbog prokaženosti je i taj posao propao.
Međutim, nemirne godine koje su usledile nakon promena na srpskom prestolu, pokazale su da srpski Generalštab ne može da funkcioniše bez mudre glave iz Struganika...
(Nastaviće se)
BONUS VIDEO:
Za još vesti zapratite nas na našoj zvaničnoj Fejsbuk stranici - budimo "na ti".
Nova dimenzija novosti, vaš "Nportal.rs".
