Iako mu je despot Đurađ Brankovića naredio da se preda Turcima, Skobaljić se zajedno sa svojim stricem suprotstavio osvajačima i 24. septembra 1454. godine sa vojskom iz Dubočice do nogu potukao tursku vojsku kod Banje na prilazima Novom Brdu.
Čuvši za to, sultan je odlučio da povede vojsku i lično se obračuna sa Skobaljićem kome je navodno malo nedostajalo da ponovi podvig Miloša Obilića. Počeo je da pljačka Dubočicu, a onda mu je prilikom povlačenja prema svojoj tvrđavi kod Vučja, Skobaljić pružio otpor. Međutim, 16. novembra 1454. godine, na reci Trepanji kod Kisline, srpski vlastelin je poražen i zarobljen.
Turci nisu čekali ni trena i već istog dana su ga nabili je na kolac, kao i njegovog strica.Turci su posle toga osvojili Dubočicu i nastavili pljačkanje. Osvači su govorili da otkad pamte nisu slušali o takvoj bici, da se tako malo ljudi borilo protiv tako velike sile i isticali da bi car bio do nogu potučen da su se Srbi "svi zajedno sastali". Ovako su jedni poraženi, drugi su potučeni, a ostali su se razbežali, a samo je gospodin Nikola Skobaljić sa svojim stricem, kao strašilo za druge, nabijen na kolac.
Ostaci Skobaljićevog grada nalaze sa na severnim obroncima planine Kukavice kod Vučja, južno od Leskovca. Nažalost, lepotu i veličinu Skobaljić- grada, srednjovekovnog utvrđenja podignutog u XV veku, zbog rastinja nije uvek moguće najbolje sagledati. Nalazi svedoče da je grad branjen dobro naoružanom vojskom, a kameni projektili o korišćenju posebnih sprava za njihovo bacanje.
Nikola Skobaljić u narodnim predanjima
- Te čuvene bitke su Nikolu uvele u legendu. On nije rođen, a nije ni stradao kao drugi, obični ljudi. Rodila ga je devojka iz obližnjeg sela Vina, a začela ga je tako što je jela živu ribu, skobalja. On je toliko bio mudar i snažan da Turci nisu mogli da ga poraze. Stradao je zbog izdaje svoje kume, a nije živ ni uhvaćen, već se sa svojim konjem vinuo u nebesa - objasnila je svojevremeno Mira Ninošević, istoričar i muzejski savetnik Narodnog muzeja u Leskovcu.
Pročitajte još
BONUS VIDEO: