Nakon posrtaja naše vojske u srpsko-turskom ratu 1885. počinje Mišićev nagli uspon na oficirskoj lestvici. Februara 1887. godine položio je kapetanski ispit, a narednog meseca unapređen je u čin kapetana II klase.
Iste godine upućen je u školu gađanja austrijske vojske u Bruku na Lajti. Tokom boravka na istoku Austrije, Mišić se pokazao kao odličan strelac na jednom turniru.
Iako je pobedio austrijskog kolegu, rezultat je namešten u korist domaćina, kome je kao nagrada sledovao zlatni sat.
Foto: Vikipedija/Javno vlasništvo
Susret sa velikom trojkom i Olimpijske igre
Po povratku sa školovanja, Mišić je primljen na dvogodišnju pripremu za generalštabnu struku u Glavnom generalštabu. Te 1888. godine sudbina je spojila Žuću i trojicu oficira koji će kroz četvrt veka postati okosnica srpske Vrhovne komande u Velikom ratu - Radomira Putnika, Stepu Stepanovića i Petra Bojovića.
Stepanović i Bojović su se nalazili na drugoj godini pripreme, dok je Putnik ispitivao pripravnike. Mišić je tri godine kasnije unapređen u čin kapetana I klase, 1893. u majora.
Pročitajte još
NJegov talenat i ubrzano napredovanje nisu mogli da prođu neopaženo kod (tada) pukovnika Radomira Putnika. Tako je Mišić postavljen za ađutanta kralja Aleksandra Obrenovića uz četvoricu oficira.
Prateći kralja, prisustvovao je obnovi modernih Olimpijskih igara 1896. u Atini.
Srpska delegacija je istovremeno posetila i manastir Hilandar.
Foto: Vikipedija/Javno vlasništvo
Na prvim Igrama, koje su trajale od 6. do 15. aprila 1896, nastupilo je 14 država, a iako Srbija nije bila među njima, na terenima je blistao jedan naš sunarodnik - Momčilo Tapavica, Srbin iz Nadalja, sela u sadašnjoj opštini Srbobran u Južnobačkom okrugu.
Kao predstavnik Austrougarske, Tapavica je briljirao na Igrama kojima je prisustvovao i - legendarni srpski vojskovođa Živojin Mišić.
Naime, potonji vojvoda je u martu te 1896, kao 41-godišnji ađutant-major na dvoru Obrenovića, dobio priliku da se nađe na jednom neobičnom putovanju sa 20-godišnjim kraljem Aleksandrom.
Ono je uključivalo odlazak u Atinu, ali i na Hilandar, srpski manastir na Svetoj gori, koji je tih godina bio u velikim dugovima i, kao takav, umalo pao pod bugarsku vlast.
Foto: Vikipedija/Javno vlasništvo
Mišić, mladi Obrenović i ostatak ne prevelike srpske svite zadržao se na Igrama četiri dana.
U slavu naše delegacije, jedine kraljevske koja se odazvala pozivu grčkog vladara - svirana je i himna "Bože pravde" na stadionu.
BONUS VIDEO:
